ریخته گری دقیق یا ریخته گری مومی فرآیندی بسیار قدیمی است. این روش به علت نیاز به تولید قطعات پیچیده با ابعاد بسیار دقیق، از اهمیت زیادی در عصر حاضر برخوردار است. در فرآیند ریخته گری دقیق، قالب را از طریق پوشاندن مدل های از بین رونده توسط دوغاب سرامیکی، تهیه می کنند. مدل معمولاً از جنس موم یا پلاستیک است و طی سوزاندن یا ذوب کردن از محفظه قالب خارج می شود. نانو سیلیکای کلوئیدی در بین واحدهای ریخته گری دقیق تحت عنوان “چسب سایتون” شناخته می شود.
نانو سیلیکای کلوئیدی به عنوان بایندر (عامل چسباننده) در مرحله “پوشش دهی با دوغاب و چسب” در فرآیند تهیه قالب سرامیکی کاربرد دارد. کلوئیدها با تبدیل از حالت آبدار به ژلاتینی به سخت شدن دوغاب کمک می کنند. تبدیل از حالت آبی به ژلاتین (سخت شدن) اهمیت زیادی در فرآیند تهیه پوشش سرامیکی و خواص قالب حاصل از آن دارد. البته سایر چسب های پایه سیلیکاتی نظیر سدیم سیلیکات و اتیل سیلیکات نیز در صنایع ریخته گری کاربرد دارند و هر یک با محدودیت هایی همراه هستند.
نانو سیلیکای کلوئیدی مورد نیاز و رایج در این صنعت حاوی 30 الی 40 درصد وزنی از نانوذرات سیلیکا با اندازه ذرات بسیار ریز در گستره nm 7-30 است.
چسب سایتون با نقطه ذوب بالای C° 2000 در ریخته گری دقیق قطعات فولادی و چدنی، به عنوان یک عامل دیرگداز و استحکام بخش نقش دارد. علاوه بر این انبساط حرارتی پایین و مقاومت حرارتی بالا نانو سیلیس، باعث ایجاد یکپارچگی در سطح قالب می شود. بر این مبنا استفاده از نانو سیلیکای کلوئیدی در حوزه ریخته گری دقیق در سالهای اخیر با سرعت قابل توجهی در حال رشد است.
