بتن در مفهوم کلی به هر ماده ای که شامل یک جزء چسبنده با خاصیت سیمانی شدن باشد، اطلاق می شود. بتن یکی از پرکاربردترین مصالح ساختمانی است. کاربرد این ماده در کلیه عملیات عمرانی نظیر ساختمان، مخازن و نیروگاه ها، سازه های دریایی مانند اسکله ها، جاده ها، مسیرهای انتقال آب مشهود می باشد. با توجه به کاربرد گسترده بتن، مطالعات زیادی در زمینه بهبود کیفیت آن صورت پذیرفته است. این مطالعات به طور عمده مبتنی بر تغییر ترکیب بتن می باشد. امروزه استفاده از نانو تکنولوژی در صنعت بتن، به منظور ارتقاء خواص مکانیکی و فیزیکی آن مورد توجه بسیاری از پژوهشگران و صنعتگران قرار دارد. نانو ذرات سیلیس با دارا بودن خواص ویژه توجه زیادی را به خود اختصاص داده اند.
استفاده از میکرو سیلیس به منظور بهبود خواص بتن از گذشته تا به امروز مورد توجه بوده است. مطالعات نشان می دهند که استفاده از نانو ذرات سیلیس به عنوان جایگزینی برای میکرو سیلیس منجر به حصول نتایج بهتری خواهد شد. افزودن نانو ذرات سیلیس به ترکیب بتن منجر به افزایش مقاومت فشاری، کششی و خمشی بتن، کاهش زمان گیرش، کاهش نفوذپذیری آب به درون بتن و افزایش مقاومت در برابر محرک های شیمیایی می شود. به بیان دیگر استفاده از این نانو ذرات منجر به کاهش مصرف سیمان، بهبود کیفیت بتن و افزایش کارایی آن می شود. لازم به ذکر است استفاده از نانو ذرات سیلیس در ترکیب بتن برای محیط زیست مشکل ساز نیستند.
در ایران، استفاده از نانو سیلیکای کلوئیدی در ترکیب بتن گسترش روز افزونی داشته است. برخی شرکت ها با استفاده از نانو سیلیکای کلوئیدی، بتن های معمولی با مقاومت بالاتر و بتن های سبک سازه ای تولید نموده اند. البته لازم به ذکر است بتن های حاوی نانو ذرات سیلیس قیمت بالاتری در مقایسه با بتن های معمولی دارند.
